Nie do zaakceptowania jest teza, iż zgoda dowódcy jednostki na użycie żołnierzy służby zasadniczej dla realizacji ustalonego w tej sprawie celu, nieuzasadnionego dobrem służby wojskowej, uchyla bezprawność takiego postępowania. Nawet przy założeniu, że dowódca jednostki wojskowej, w opisywanej przez nas sytuacji, może występować w roli porównywalnej do pokrzywdzonego, to nie do przyjęcia jest myśl o możliwości i opłacalności poświęcenia dobra służby wojskowej na rzecz dobra o charakterze prywatnym.